فحاشی ارتش سایبری ایران در ورزشگاه آزادی !

- حمله کاربران ایرانی به صفحه شخصی زایتسف والیبالیست ایتالیایی .

- هجوم ایرانی ها به صفحه فیس بوک لئو مسی !

- ایرانی ها صفحه مسی را پر از اسپم ! کردند.

- قرار کاربران ایرانی برای هجوم به صفحه ادین ژکو بازیکن تیم ملی بوسنی.

- کامنت های بی ادبانه و سراسر توهین در صفحه مجری برنامه قرعه کشی جام جهانی.

...

..

.

این دست جملات در یک هفته گذشته و البته (در موارد مشابه) خیلی قبل ترها، در رسانه های کشور منتشر شده است. مطابق معمول، پس از این چنین رخدادهایی، سایت ها و افراد مختلف به محکومیت آن پرداختند و در مصاحبه با کارشناسان و غیرکارشناسان ! متن ها نوشتند و بیانیه ها صادر کردند ! و پس از چند روزی دوباره عذرخواهی و کسب حلالیت !

تا اینجای کار، برای ما ایرانی ها، مانند سریال های تلویزیون هست که تکراری در تکراری ست !

اما دوباره برای پاک کردن این رفتار اجتماعی کاربران ایرانی (حداقل با خوش بینی نگوییم مردم ایران)، باید از طرف دیگر بام بیفتیم !

ماجرا از رسانه های عموماً خارج نشین و ضدانقلابی شروع شد که همه حملات و برنامه ریزی آن را بر گردن گروه های اینترنتی مانند ارتش سایبری ایران یا امثالهم انداختند. ادعایی که با بیشتر خنده دار و مضحک بود تا قابل بررسی و تأمل !

از طرفی دیگر رسانه دولتی ایرنا در مصاحبه با کارشناس ! این قبیل اقدامات را برنامه ریزی شده دانسته است. موضوعی که به مفهوم عدم پذیرش رفتارهای بداخلاقی ایرانی هاست. این قبیل کارشناسان و تحلیلگرها مطمئناً فعالیتی در شبکه های اجتماعی نداشته اند! هر فردی که اندک سابقه ای در فیس بوک و شبکه های شبیه آن (حتی داخلی) داشته باشد، با این نوع رفتار به ظاهر شوخ طبعانه آشنا شده است. موضوعی که بعضاً درصورت انتشار! در کامنت های سایت های خبری هم بروز می کند.

حتی اگر بپذیریم که این حملات فیس بوکی از روی طرح و برنامه بوده است و عموم مردم (مجازی) ایران مبرا از آن؛ باز هم سابقه ی بدی که از سایر اتفاقات مشابه اینترنتی از نظرسنجی ها و کمپین ها، تا رأی گیری ها و بگومگوها و الخ مانده است، پاک شدنی نیست.

موضوع دردآورتر واکنش متناقض رسانه ها در طی کمتر از بیست روز به دو اتفاق مشابه بود ! در زمان مذاکرات ژنو و مشخص شدن موضع کارشکنانه فرانسه، صفحه لوران فابیوس هم از گزند ایرانی ها در امان نبود، اما رسانه ها بیشتر با دیده تحسین و حس میهن دوستی صورت مسئله را پاک کردند و الان گویی که چنان پیشامدی رخ نداده و سکوت یا گزارش مؤیدانه ای نداشته اند !

این رفتارها را قبلاً در رأی گیری های محبوب ترین بازیکن فوتبال جهان دیده ایم، در انتخاب زیباترین گل هفته AFC، انتخاب وزنه بردار قرن، انتخاب بهترین فیلم قرن و حتی نظرسنجی های انتخاباتی و البته در حمله به صفحات اشخاص مختلف!. بر فرض (باطل) اگر فضای مجازی را تافته ای جدابافته از حقیقت جامعه ایران ببینیم، پس تکلیف سایر رفتارهای اجتماعی ایرانی ها چه می شود ؟!!! قانون شکنی های هر روز و هر ساعت ما ایرانی ها را چه کسی گردن می گیرد ؟!! فحاشی ها و بی احترامی های ورزشگاه ها را چه کسی پاک می کند ؟!

فحاشی ورزشگاه، کارناوال ماشین های اسکورت کننده ماشین عروس، حضور استثنائی در اعدام های ساعت شش صبح ! و البته بداخلاقی های مجازی .... همگی از یک سرمنشأ هستند. نه می توانیم این همه را رد کنیم و نه بر گردن این و آن بندازیم. مثل همیشه، می گوئیم باید فکری کرد !

افسوس و امیدواری برای اخلاق و فرهنگ ایرانی. همین و بس ....

+ خیبرآنلاین

وقتی "هاشمی رفسنجانی درون" آدما هم قدعلم میکند!

این روزها ادبیات جدیدی در بعضی سایت های سیاسی و البته سایت های زرد و صد البته سایت های اجتماعی رونق گرفته و آن هم عبارت "احمدی نژاد درون" آدم های این روزگار است. دو کلمه ی کوتاهی که خودش به تنهایی وضعیت رفتار و برخورد افراد را به خوبی نشان می دهد.
لجبازی، یکدندگی (یا به عبارت عوامانه غد بودن)، نپذیرفتن حرف بقیه (درست و غلط) و الخ فقط بخشی از صفات "احمدی نژاد درون" هر انسان است که در این هشت سال اخیر از احمدی نژاد بارها دیده بودیم.
هر فردی نکات مثبت و منفی زیادی را دارد، اما آن چیزی که سبب برجسته شدن این صفات می شود، اصرار و پافشاری بر آن هست. هرچه این فرد مشهورتر و رسانه ای تر باشد، اخلاق و صفاتش هم بیشتر دیده می شود. چیزی که در مورد فوتبالیست ها در جامعه ما به خوبی دیده می شود.
در جامعه ایرانی، پیش از دوره احمدی نژاد، سیاستمداران در پشت یک پرده ی رسانه ای در برابر نقد و طنز قرار گرفته بودند. همه حرف های کوچه بازاری و جمع های خانوادگی مردم، نهایتاً به رسانه های اجتماعی و شوخی های پیامکی کشیده می شد و والسلام !
بعد از هشت سال ریاست جمهوری احمدی نژاد، این فاصله و پرده کشیده شده از بین رفت و رسانه های به خصوص مجازی به راحتی در مورد سیاسیون قلم می زدند و طنز می نوشتند و به سخره می گرفتند.
خوب و بد این به کنار، ولی این توصیفات و عبارت ها بعضی وقت ها خیلی خوب شرایط را توضیح می دهند.
داشتم به این فکر می کردم که من هم شاید" احمدی نژاد درون"ی برای خودم دارم ! ولی در کنارش اوضاع جامعه و رفتارهای اجتماعی ش نشون میده که این روزها بیشتر از "احمدی نژاد درون" ، همه یک "هاشمی درون"داریم !

همه ما به یک سری مسایل به عنوان اصل و واقعیت اعتقاد داریم ! خیلی اتفاق افتاده که واقعیت را جور دیگه ای ببینیم !!! (از عینک خودمان ! یا از زاویه و کنج خودمان ) برای این واقعیت، شاید کلی دوربرگردان برای خود ترسیم کنیم، کار سختی نیست !
روزگاری شاید مخالف شدید مسئله ای باشیم، روز دیگر بالکل منکر شویم و روز دیگر دوباره .....
همین اخلاق ها باعث میشه روزی از ما خوب بگویید و تعریف و تمجید، روز دیگر بدوبیراه نثار کنند و انتقاد و گله ! ولی همه اینها مهم نیست ! چرا ؟! چون می گوییم ما همان خود قبلی مان هستیم ! اینها فرق کردن و انتظاراتشون هم فرق کرده. جوابی هست که ردخور ندارد !
خداوکیلی کدام یکی از ما جانب خانواده و اطرافیانش را نمی گیرد ؟! دختر ما اگر برای ساندویچ خوردن! بیرون برود یا پسرمان برای مذاکره برای ما و اصولی که ما از عینک خود می بینیم، جانبش را نمی گیریم ؟! این وجه دیگر "هاشمی درون" ما این است که می توانیم بگوییم جانبی و طرفی نگرفتیم ! رد کردنش هم کار سختی هست. ما که حرفی نمی زنیم و جلوی حرفی را هم نمی گیریم !
"هاشمی درون" هم برای مردم ما موجود خوبی هست! درست مثل "احمدی نژاد درون"، همه اینها در وجود ما نهفته هستند ! بالفعل شدنش هم به شرایط و وضع روزگارمان برمی گردد.
این روزها دیدن "هاشمی درون" های مردم چندان سخت نیست !


پانوشت یک : کاری به رفتارهای سیاسی و هم نظری و مخالف نظر شخصیت های سیاسی مختلف ندارم، چه که نقد هر شخص و نظریه ای ممکن است. مهم بروز کردن رفتار پافشاری شده ی شخصیت هاست.

پانوشت دو : می ترسم از روزی که بقیه موجودات درونم هم بیدار شوند ! خودتان حدس بزنید . . .
پانوشت سه :بعضی روزا یادم نمیاد اصلاً وبلاگی هم دارم خیر سرم ! :|